Το ένστικτο του θανάτου

Το «Ένστικτο του Θανάτου» δεν είναι απλώς η αυτοβιογραφία του γάλλου εγκληματία Ζακ Μεσρίν. Είναι η αποκάλυψη ενός άλλου κόσμου που δεν είναι δικός «μας». Ενός κόσμου όπου ο μοναδικός νόμος είναι η δύναμη. Όπου κυριαρχεί το ένστικτο του θανάτου ή αλλιώς, το ένστικτο της ζωής. Μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο έδρασε κι ο Ζακ Μεσρίν, αιώνια κυνηγημένος απ’ τη γαλλική και καναδική αστυνομία. Και γι’ αυτό έγινε σύμβολο ελευθερίας για τους γάλλους που έζησαν με αγωνία κάθε στιγμή απ’ αυτό το άγριο ανθρωποκυνηγητό.

Όπως λέει ο ίδιος, το βιβλίο αυτό είναι το κατηγορητήριό του και όχι η απολογία του. Αφού είχε απαγορευθεί για τέσσερα χρόνια στη Γαλλία, το «Ένστικτο του Θανάτου» ξαναβρίσκει σήμερα την ελευθερία του.

Το κείμενο είναι γραμμένο απνευστί, χωρίς ξεχωριστά κεφάλαια, ενώ η δράση είναι τόσο καταιγιστική που ο αναγνώστης δεν αντιλαμβάνεται πώς κυλούν οι σελίδες, ακολουθώντας κατά πόδας το γρήγορο ρυθμό του βιβλίου. Ίσως γιατί ο Ζακ Μεσρίν βιαζόταν να καταγράψει στο χαρτί το βίο και την πολιτεία του, γνωρίζοντας ότι ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να συναντηθεί με τη σφαίρα που έγραφε τ' όνομά του. Πράγματι, στις 2 Νοεμβρίου 1979, ο ''Νο.1 Δημόσιος Κίνδυνος'' όπως τον αποκαλούσαν οι αρχές, έπεσε νεκρός σε ενέδρα της αστυνομίας - ένας κινηματογραφικός θάνατος αντάξιος μιας μυθιστορηματικής ζωής...